Goodbye Nati
27 sep. 2022
🇲🇬
vanuit Madagaskar
- Vandaag de laatste dag met Nati, onze chaufeur/gids.
- Naast het feit dat hij heel secuur reed, heel veel wist te vertellen over Madagascar, had hij ook een gezonde hoeveelheid humor en heeft ons bv op het vliegveld goed ter zijde gestaan. Mochten er meeluisteraars zijn die plannen richting Madagascar koesteren, onthoud de naam. Verdere info hebben we wel een op een.
- We moeten een boot halen, deze vertrekt rondom 11:30. We reizen nog steeds over de RN2, dus we hebben onze tijd nodig. 7:00 vertrek, 6:00 ontbijten. Vakantie.....
- De reis gaat voorspoedig, langs de weg is men bezig om buizen voor het glasfiber te leggen.
- In NL zou dit deels geboord, deels gegraven worden. Hier is het alleen graven, maar niet met een machine, neen gewoon erg veel mensen. Dit soort arbeid is hier gewoon spotgoedkoop.
- Halverwege de reis stuiten we op een kilometers lange file van alleen maar vrachtwagens.
- Je ziet trouwens bijna alleen maar vrachtauto's, wat taxibusjes en veel voetgangers op deze RN2. Wij mogen met de personenwagen de file voorbijrijden. De file begint dus met twee vrachtwagens die in elkaar geboord zijn, het komt goed af, want een van de wagens is een wagen geladen met benzine. Had veel erger kunnen zijn.
- Er rijden overigens opvallend veel brandstofwagens op dit stuk. Men komt van een haven aan de oostkust en bevoorraad hieruit bijna geheel Madagascar. Dus iedere auto, maar ook ieder vliegtuig dat uit Tana vertrekt.
- Om te koken gebruikt met in het algmeen geen gas, olie of elektra. Dit wordt allemaal op houtskool gedaan. Stel je voor, de Malagassie eten 3 keer per dag rijst en dat wordt iedere keer vers gekookt. En dat in ieder gezin. De houtskool wordt meestal lokaal geproduceerd. Dit heeft een grote ontbossing en de bij behorend erosie tot gevolg. En dan maar niet te spreken over de vervuiling deze praktijk met zich mee brengt.
- Er zijn bv ook kolen in Madagascar, maar het distributie netwerk ontbreekt.
- We passeren de twee trucks en gaan verder.
- Omdat het de laatste dag met Nati is, worden we zelfs aan de kant gezet voor een papiercontrole. Normaal werden we doorgewuifd en waren alleen de taxibusjes de sigaar.
- Helaas voor de agent valt er niets te halen, alles is perfect in orde.
- Bricaville wordt gepasseerd. De reis is bijna teneinde, maar om de boot te bereiken gaan we eerst nog een km of 10 over een echte Malagasische weg. Geen bestrating, alleen klei en leem, en hier en daar nattigheid. Valt nu nog mee, maar ik zie de auto's hier toch echt wel vastlopen in het cycloonseizoen.
- Er is een riviertje met een brug eroverheen. Nati weigert deze te nemen en als we vanuit het midden van het stroompje naar de brug kijken, moeten we hem volmondig gelijk geven.
- Uiteindelijk staan we op een wit strand aan een groot meer.
- De boot vertrekt vanaf hier, maar nu nog even niet, is nog onderweg.
- Als de boot er is nemen we afscheid en schepen in. De boot is een soort speedbootje, er passen net 4 mensen in. Deze brengt ons over het Canal de Pangalanes naar hotel Palmarium, ook gelegen aan een meer, maar dan drie verder. Canal de Pangalanes is nog door de Fransen aangelegd, een stelsel van meren en kanalen, hier en daar slechts een klein 100 meter verwijderd van de Indische Oceaan.
- Helaas begeeft de motor van de boot het als we halverwege het eerste meer zijn. We kunnen op zijn stationair de kant bereiken, maar dat gaat mora mora, langzaam langzaam.
- Op het strand terug blijken de grotere boten die daar lagen ook van het hotel te zijn.
- Dus met z'n tweeën in een boot waar wel een man of 30 in passen. 100 pk er achter en met een aangename vaart over meer 1, langs een vernauwing met wat visvallen, meer 2, dan het kanaal en uiteindelijk meer 3 oversteken om bij het hotel te komen.
- Dit is echt een oase. Vriendelijke hutten van palmblad, meer met heerlijk water en een wat zandstrand, leuk reaurant, alleen erg slecht Internet. Elektriciteit is van 17 tot 23 en van 5 tot 9. Warm water voor de douche wordt geleverd door een hout gestookte ketel. De hele dag heeft iemand tot taak om die vuren te stoken.
- Als ik in mijn hangmat lig te lezen komt een troupe apen via de balustrade van ons terras kennis maken. Het zijn black and white ruffed lemurs.
- En dat blijft niet de enige kennismaking vandaag, op weg naat het restaurant komen we twee brown lemurs tegen, gewoon in een boom naast het pad.
- In ons huisje maar zeker in het restaurant horen we regelmatig de roep van de black and white ruffed lemur. Het lijkt op een grote ruzie, maar het is meer iets van hallo, wij zitten hier. Familie, kom er gerust bij.
- Na het eten een avondexcursie naar een eiland waar de aye aye woont. Dit is een lemuur, een nachtdier en met uitsterven bedreigd. Er zijn er nog een 100-tal van. Heel bijzonder om het te kunnen bekijken. Het dier kan mede door deze excursies in stand gehouden worden. Er staat zelfs uitbreiding van de leefomgeving voor hem in de planning. Hij plant zich langzaam voort, maar heeft per individu wel ruimte nodig.
- Er wordt dus gewerkt aan een extra eiland.
- De aye aye is dus een nachtdier en dol op cocos-noten, er zijn op enkele plekken cocos-noten geplaatst, de aye aye weet dit en laat zich daar dus voor de vele camera's zien, terwijl hij met hoorbaar genoegen de cocos-noot sloopt. Onderwijl krijgen wij een mooi zicht op het beestje. Aparte kop en een erg lange ringvinger. Echt apart.
- Wij voelen ons bevoorrecht om dit mee gemaakt te hebben.
- Morgen nog een dag in deze paradijselijke omgeving.
Reacties
Reacties
02 okt. 2022, 16:01
Mooie fauna zo te lezen
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!