Water-weg
29 sep. 2022
🇲🇬
vanuit Madagaskar
- Woord vooraf
- Ik wil niet iedereen continue spammen met mailtjes dat er weer een verhaal of fotos staan,
- Neem aan dat als je ons volgt dit ook zelf even checked.
- Kan ook niet beloven dat de fotos bij deze verhalen het gaan halen vandaag.
- ZIt als ik dit type in de bar van een paradijselijk hotel. Zee, rust en in de verte af en toe een walvis.
- Enige minpunt zou kunnen zijn dat het Internet hier net als in de rest van de meeste verblijven echt heeeeeeel erg traaaaag is.
- Mocht het niet lukken, overmorgen, op Anneke's verjaardag vliegen we richting Tana. Van dat hotel weet ik dat we er goed Internet hadden, heb toen zelfs via Whatsapp gebeld in verband met de koffers.
- Dus geniet en kijk af en toe of er al wat nieuws staat.
- En reismee bokt ook, ik kan al die spaties nu niet wegkrijgen.
- En na een dag weer goed...
-
-
- Dag 20 zal er dus een van verplaatsingen zijn.Na het ontbijt en afrekenen gaan we naar de steiger. Het bootje dat ons zou brengen gaat ons nu naar Tamatave brengen. We doen alvast een schietgebedje.
- Maar het zal uiteindelijk allemaal goed gaan.
- We hebben een boottocht van twee en een half uur voor de boeg. 60 PK erachter, we gaan gemiddeld 16 km/uur. Eerst over wat meren, dan over kanalen. In eerste instantie alleen natuur, maar hoe dichter we bij de havenstad Tamatave komen, des te drukker wordt het.
- Eerst voornamelijk vissers, maar daarna ook vrachtverkeer. Nou ja verkeer. Grote prauwen en vlotten van bamboo voornamelijk. Passeren ook wat zeewaardige boten, het kanaal heeft een open verbinding naar zee. Het canal de Pangales is door Fransen aangelegd als een transportader. Hiertoe zijn bestaande meren aan elkaar geregen met gegraven kanalen. Soms maar 100 meter van de oceaan. Zoals gezegd het wordt drukker op het water, maar ook op de oevers. Grote warenhuizen, olietanks, vrachtwagenstallingen etc.
- Deze havenplaats is een van de economische slagaders van Madagascar.
- Alle benzine, maar ook andere goederen komen hier aan en gaan vervolgens op transport naar bv Tana. Je ziet zo allemaal nieuwe auto's rijden zonder kentekens, met de fabrieksmarkeringen er nog op. Het is eenvoudiger om daar een chauffeur in te zetten dan deze op een transporter te laden. Je begrijpt echt niet dat men geen spoorlijn inzet voor dit soort vervoer. Corruptie en eigenbelang zijn hier sleutelwoorden denk ik persoonlijk.
- In Tamatave meren we af bij het station. De chauffeur staat al te wachten. Hij wordt vergezeld door Clovis, een eerste jaar student toerisme. Clovis gaat als "gids" fungeren, de chauffeur spreek nauwelijks Engels, en wij nauwelijks Frans laat staan Malagasisch. Overigens is het aan Clovis te merken dat hij eerste jaars is. Zijn Engels is nauwlijks beter. Maar met handen, voeten en Google Translate komen we best ver.
- Wordt pas moeilijk als hij dingen wil weten over de oorlog in Oekraine. Hij heeft iets op de radio gehoord maar weet er het fijne niet van.
- De weg is slechter dan we tot nu toe meegemaakt hebben, het is slechts 60 km, maar we gaan daar 4 uur over doen. Compleet weggeslagen of gespoelde stukken weg, gaten van wel 1 meter diep, de auto schuurt regelmatig over de randen van die gaten.
- Het is ditmaal de RN5. Het mag mijns inziens die naam echt niet dragen. Hij ligt dicht bij de kust en krijgt de cyclonen en de regen vol op zijn dak. We passeren dan ook diverse Bailey-bruggen die de verwoeste vervangen.
- Stoppen even in Filadelfia, de woonplaats van Clovis. Kopen wat fruit en dan weer door.
- Clovis doet dus een opleiding, hiervoor woont hij in de week in Tamatave, werkt wat in de toeristenindustrie om zijn opleiding te kunnen betalen. Iedere weekend gaat hij op bezoek bij zijn moeder. Maar dan in zo'n lokaal taxibusje. Denk dat het voordeel daar is dat je je niet kunt bewegen en het hotsen en botsen wellicht minder hard aankomt.
- Aan alles komt een eind. We worden afgezet in hotel Pirogue. Weer kleine huisjes in een parkachtige omgeving. Ziet er leuk uit, maar de receptie is niet echt op de hoogte van onze komst, kan ons dan ook geen informatie geven over details betreffende de boottocht morgen. Hoe laat, waar, hoe is de transfer geregeld, waar zijn de tickets. De dames weten het niet.
- Ik app onze vriendin Hasina bij MadaFocus, ze reageert adequaat en belt met het hotel om wat zaken recht te zetten. De boot zou bij het hotel vertrekken en de tickets liggen bij de boot.
- Nu is controle zeker geen wantrouwen, dus gaan we op pad. Heb tijdens de rit hierheen een bord met El Condor, de naam van de boot gezien, en lopen die kant op. Dit blijkt een redelijke omweg te zijn, we lopen een kleine kilometer, terwijl we terug over het strand er een kleine 400 meter over doen. Maar ik zie me die afstanden niet doen met rugzak en koffer. Dat moet dus geregeld worden.
- Maar dat is op de zaken vooruitlopen. We volgen de borden en komen op het strand uit.
- Er loopt een oudere man rond, ik vraag of hij Engels spreekt, "Nein nur Deutsch" is het verrassende antwoord. De man blijkt in zijn jonge jaren een beurs gewonnen te hebben om Duits te studeren in Duitsland. We hebben een uiterst plezante conversatie met hem. Hij heeft in Tulear gewerkt in de rechtspraak, zijn kinderen hebben allemaal in Tana gestudeerd, hij heeft last van zijn longen en het klimaat is hier beter voor hem.
- Vrienden van hem hebben hier een hotel en daar mag hij verblijven in ruil voor wat hand en span diensten.
- Is al een tijdje gepensioneerd, maar het geld kan hij voorlopig naar fluiten.
- Dat verhaal hoor je hier meer. Leraren op de openbare scholen krijgen ook met regelmaat niet uitbetaald en stoppen dan ook tijdelijk met lesgeven. De schoorsteen moet toch blijven roken nietwaar. Onze nieuwe beste vriend heeft een plotje land bij het hotel, en verbouwd daar groente, heeft een stel kippen en kan van de opbrengst van die produkten leven. Hij heeft goede contacten met de bootmensen, verstuurt zijn eieren naar het eiland, waar ze bijna het vijfvoudige van hier opbrengen.
- Men heeft hier niet veel nodig.
- Wij hebben wel wat eten nodig, hij stelt een visje voor. En het is eenvoudig doch voedzaam.
- Zoals gezegd terugweg over het strand en nog even bij de receptie langs. Electra en Wifi staan uit, gaan om 17:00 aan tot 22:00 Wifi alleen in de receptie, staan welgeteld 2 stoelen en is open tot negen uur. Restaurant gaat pas om acht uur open.
- Ik vermoed dat er erg weingig gasten zijn.
- Bestellen een tuctuc voor morgen daar de dames ons niet willen of kunnen helpen met de beloofde tranfer.
- Dit is met stip het slechtste hotel dat we tot nu toe meegemaakt hebben.
- Geen licht, ondanks dat er elektra is, geen water, slechte bedden, hard en nagenoeg geen matras. Klamboes die van de gaten aan elkaar hangen.
- Maar we doen het er wel mee, is maar voor een nachtje, al zijn we voer voor de insecten.
- Nu nog even een verhaaltje doen en de foto's veilig stellen en dan is het alweer bijna etenstijd.
Reacties
Reacties
30 sep. 2022, 17:58
Hi het is zo leuk om jullie belevenissen daar te volgen! Ga vooral zo door! Het is echt heel bijzonder!
01 okt. 2022, 15:14
Van harte gefeliciteerd met de verjaardag van Anneke, Voor het overige worden jullie belevenissen met belangstelling gevold.
02 okt. 2022, 15:55
De gaten in de weg was idem dito op Chuuk. Herkenbaar wat dat betreft. Het hotel klinkt een beetje als de slechtere B&B's van Cuba en daar weten jullie alles van :-)
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!