Regenwoud

1. Het heeft de hele nacht geregend hier. Als we weggaan voor de tweede excursie regent het nog steeds. Zijn blij dat we gisteren de beslissing genomen hebben om die in hetzelfde park te doen. Omdat het regent zullen de lemuren in de beschutting van de bomen blijven.
2. De diertjes moeten al jaren zuinig met hun energie doen. Als ze bv van boom naar boom bewegen, stopt hun spijsvertering, alle energie wordt dan richting bewegingsapparaat gerouteerd. Ze moeten dus zeker als het koud is, rustig op hun plek blijven en daar schransen en verteren. Het is dus maar heel erg de vraag of we wat te zien krijgen vandaag.
3. Voor vandaag zouden de bruine en de bamboe lemuur op de rol staan.
4. In schone kleren en met onze regenjassen gaan we op stap. Andere park-ingang te bereiken via een bushbrug.
5. De hoofdpaden gaan nog wel, hoewel die ook glad zijn door de rustig door druppende regen.
6. Maar op de hoofdpaden is bijna niets te zien, wat bijzonder planten, een verdwaalde kikker, maar dan houdt het echt wel op.
7. Dus de bush in. Hier zijn veel van de paadjes lichtelijk veranderd in een klein stroompje.
8. Gelukkig heeft Anneke haar prikstok nu. Ze is heel wat stabieler in lopen dan de voorgaande dagen, ondanks het feit dat het glad is.
9. Het eerste dier wat we zien is een kameleon, koudbloedig, dus met deze temperatuur beweegt het dier nauwelijks. Hij wordt op een stok overgezet om een duidelijke foto te maken.
10. Onderweg spreken we ook over wat andere zaken met Edwin. Hij heeft communicatie techniek gestudeerd. Het ranger-bloed loopt hem door de aderen, zijn vader deed dit werk ook al.
11. Edwin wil echt iets betekenen voor de natuur hier. Hij noemt zichzelf een conservator, heeft ook contacten met natuuronderzoekers. Hij is bezig met een Indri Indri festival.
12. Dit moet de locals bewust maken van de waarde die de natuur hier biedt, in de vorm van werk in hotels, onderhoud park en het gidsen, verkoop in winkeltjes. Kortom toeristen laten geld achter.
13. Hij heeft wel een baan aangeboden bij een mijn hier verderop, maar dat is zijn ding niet. Ziet dat als een bedreiging voor "zijn" natuur.
14. Het gaat zelfs zover dat hij meedoet aan de burgemeester-verkiezingen. De laatste keer had hij te weinig stemmen. De locals zijn toch wel bang dat hij het platbranden van stukken nationaal park om daar landbouwgrond van te maken gaat aan pakken, net als een strengere aanpak van het stropen. Maar hij blijft optimistisch, doet aan netwerken en organiseren, zoals het voorgenoemde festival, maar ook voetbal en andere activiteiten.
15. Bevlogen. Ook in het gidsen.
16. We zullen vandaag lemuren zien. En verdomd hij krijgt het voor elkaar. Een kleine familie laat zich op de grond zien. Ook een beetje geholpen door wat stukjes banaan.
17. We hebben de dieren bijna een kwartier voor ons zelf, dan komen er anderen bij en wordt het de diertjes te druk.
18. Nog wat crosscountry en dan staan we op de weg. Van hier zijn wat Indri Indri te zien.
19. Een spotter wijst ons nog op een perfect gecamoufleerde gekko.
20. En dan is deze excursie al weer over, we zijn ruim 2 uur met Edwin op pad geweest.
21. Op de terugweg even het lokale postkantoor bezocht, er stond nog wat antieke infrastructuur.
22. De rest van de dag besteden we in loomheid, beetje zwemmen zodra de zon zich laat zien, wat eten, nieuws lezen, Whatsapp, drankje en we verwennen ons met een massage.
23. En oh ja, alle kleding die we al twee weken dragen zijn door het hotel gewassen.
24. We kunnen er weer tegenaan.
25. Morgen gaan we de boot in. Canal de Pangalanes staat op het programma voor dag 18.

De reis van onze koffers

1. Gisteren goed gegeten, prijzen liggen iets hoger dan in de restaurants waar we tot nu toe aten, maar voor 35.000 ariaries heb je een heel goede maaltijd.
2. Klinkt veel, maar in ons geld is dit ongeveer 8 euro. Eenvoudige omrekening, laat 3 nullen vallen en deel door 4. En de lokale rum is dan ook nog eens gratis. Net als de inhoud van de minibar op de kamer. Hier geef je wat, daar krijg je wat.
3. Personeel is voornamelijk afkomstig uit Tana, is erg vriendelijk. Ze wonen hier op het terrein, werken 3 weken en mogen dan 1 week naar huis. Verklaart deels waarom het allemaal jonge meiden zijn.
4. Vanmorgen om 8:00 bij het park, is maar een kwartiertje rijden. We zijn meer dan op tijd klaar met het ontbijt en vertrekken wat eerder. Gevolg is dat we echt als eersten het park in gaan. Edwin vertelt van alles, maar in zijn enthousiasme gaat hij erg snel, tel daarbij op een zwaar Frans/Malagassisch accent. Langzamer praten dus..
5. Eerst waar we in het park overheen komen is een brug, de rivier ligt een stuk lager. Maar in het regenseizoen zwelt deze enorm aan. Overspoelt zelfs de brug en de nabij gelegen viskweek. Tonnen tilapia en karper kregen onverwacht de vrijheid. De locals konden hun lol niet op met vissen.
6. Die regen komt samen met cyclonen, ieder jaar weer. Die combinatie zorgt voor veel schade aan huizen en infrastructuur. We zijn al diverse Bailey-bruggen gepasseerd. Deze vervangen "tijdelijk" weggeslagen bruggen. Ook de manier van huizenbouw hier is aangepast op deze weerplaag. Voornamelijk lokale, goedkope producten. Dus veel hout en stro als dak.
7. Je ziet ook wel golfplaat, maar deze is dan goed verzwaard met stenen of zandzakken.
8. Men heeft hier al weinig en dit komt er bovenop. En je hoort er bijna nooit over terwijl de stormen in Canada en USA de voorpagina's wel halen.
9. Terug naar het park. Edwin houdt niet van grote groepen mensen. Hij heeft ook zijn eigen plekjes. Iets meer lopen, maar het grootste stuk gaat over een redelijk gebaand pad.
10. Zo af en toe imiteert hij het geluid van een lemuur, luister en maant ons even te wachten.
11. Hij duikt de rimboe in en komt terug met "follow me, be carefull slippery". En glad kan het dan zijn, paden zijn het niet, we klimmen over boomstronken en wortels naar boven todat Edwin stopt en iets in een boom aanwijst. Moderne techniek heeft hier ook zijn intrede gedaan, hij gebruikt een groene laser om te pointen.
12. In eerste instantie zie je daar niets, opeens beweegt er iets en sta je naar een sifaka te kijken die wat takken aan het leeg eten is. Nu is een sifaka geen sifaka, dus al ras zijn er meer te zien. Het zijn familie dieren, gewoonlijk met z'n vijven tot zevenen.
13. We volgen de sifakas door het bos terwijl zij van boom naar boom slingeren en eten.
14. Na verloop van tijd komen ze zelfs naar beneden en staan we op een meter of 2 a 3 oog in oog met deze dieren. We genieten hier een geruime tijd van, dan komen er andere toeristen en is de lol vlot over.
15. Dus Sifaka, check!
16. Nu de ander beloofde lemuur, de Indri Indri.
17. Hier wordt een andere tactiek voor ingezet. Het begint met luisteren. Zo af en toe communiceren die dieren met elkaar. Het worden ook wel de zingende apen genoemd. Zijn zelfs wetenschappelijke studies van. Vervolgens gaan we die kant op. Edwin speelt ook vals. Hij heeft een stuk van de Indri Indri opgenomen op zijn telefoon en speelt deze een paar keer af. De lemuren antwoorden. Als je dichtbij staat een oorverdovend kabaal.
18. Heb ook een stukje opgenomen, geen Indri te zien, maar wel hun "zang".
19. Als we uiteindelijk onze eigen Indri's gevonden hebben, volgen we de voorgaande aanpak.
20. Volgen door het woud, en uiteindelijk komen ze wat lager in de bomen en hebben we weer een mooie blik op ze.
21. Nu zijn er in dit park 4 soorten lemuren, Indri, Sifaka, bamboo en bruine lemuur.
22. We zouden morgen naar Mantadia gaan. Dit is een meer oerbos, de beesten daar zijn schuwer, en de weg daarnaar toe is echt bagger slecht. 6 uur vertrekken om daar 8 uur te zijn, terwijl het een stukje van enkele tientallen km is.
23. Het schijnt dat dit park slecht uit de pandemie gekomen is, veel stropers hebben de dierstand daar gedecimeerd.
24. Morgen gaan we dus gewoon weer naar het park hier in Andasibe, een andere ingang dan vandaag.
25. Daar gaan we op jacht naar de laatste twee soorten. (We hebben ze stiekem bij de brug al even ontmoet).
26. Wat nog meer tijdens de excursie, wilde bijen in een hole boom, Giraffekever, termietennest kikkers en veel meer.
27. En oh ja, de koffers. Nati heeft bericht gekregen dat ze onderweg zijn.
28. Maar er is onderweg iets magisch gebeurd, er komen er 4, we zijn begonnen met 2!
29. Blijft spannend, is nu even na 16:00 en nog niets gezien.
30. Oant Moarn.
31. 
    
32. Update:
33. Het is nu 16:30, klopje op de deur, de driver uit Tana staat er met onze koffers, het zijn er gewoon 2.
34. Die dingen zijn van Wenen naar Addis Abeba gegaan op 15 september, 16 september op Tana.
35. Blijkbaar weer terug naar Addis Abeba omdat we daar niet bekend waren.
36. 23 September heb ik de rel geschopt, de 24e zijn ze met spoed terug naar Tana gezonden.
37. De fout is blijkbaar in Wenen gemaakt, maar de reden van de vertraging is toch echt Air France aan te rekenen doordat zij ons een claimformulier geweigerd hebben, waardoor de koffers niet getraceerd konden worden en het zo lang heeft moeten duren.
38. Gaat nog een leuk puzzeltje worden waar we de declaratie voor de aangeschafte noodzakelijke zaken moeten indienen.
39. MAAR WE HEBBEN ONZE BAGAGE TERUG !!!!

Goed nieuws ?

1. Vandaag laten we Tana achter ons en gaan richting Mantadia Lodge, bij het Andasibe regenwoud. Atraktie daar is de Indri Indri, de grootste der lemuren. Als je ze hoort weet je waarom ze zo heten. Maar zover is het niet.
2. In het eerste reisvoorstel kwam Tana nu niet voor, we zouden eigenlijk in een keer van Antsirabe naar Andasibe gaan. We hebben over het stuk gisteren ruim vier uur gereden. De rit van vandaag is ook nog minstens 4 uur. De weg is nog slechter dan gisteren weet Nati te melden. Goede keuze geweest om dit te splitsen, zo komen we tenminste niet compleet stukgereisd aan.
3. Na een goede nacht en een uitstekend ontbijt staat Nati om 8:30 voor met de auto.
4. De rit verlaat de RN7 en gaat door op de RN2. Deze wegen zijn gebouwd op het vrachtverkeer van zo'n 30 jaar geleden schat ik in. De vrachtwagens waren toen kleiner en lichter. Nu rijden er ook redelijk moderne grote en zware vrachtwagens, de meeste uit Nederland, Belgie en Duitsland. De orginele eigenaars staan nog op de trucks en trailers.
5. Als twee van die mastodonten elkaar moeten passeren is de gehele weg en soms ook nog een stukje berm nodig. Het is dus eigenlijk niet raar dat hele stukken weg compleet weggereden zijn. Het lijkt er op de de overheid niets doet om dit te verbeteren.
6. Hier en daar hebben locals wat zand en gravel, zelfs houtblokken in de ergste gaten gegooid. Ze staan dan met hun hand uitgestrekt in de hoop iets voor hun inspanning te krijgen. Maar de inspanning is echt te klein, er valt niet tegen aan te werken.
7. Wij slalommen en moeten regelmatig in de ankers omdat tegenliggers die hetzelfde te werk gaan. Ook de vrachtwagens meanderen over de weg om alle putholes te ontwijken. Zo af en toe is de maximale te halen snelheid niet boven de 10 km per uur.
8. Uiteraard weer dorpjes en stadjes, waar het verkeer zich echt doorheen moet persen.
9. In a nutshell, het schiet niet op en we schudden van de ene naar de andere kant. Opnieuw, wat zijn wij blij met die nacht in Tana.
10. Maar dat blijkt in de middag nog meer. De show op het vliegveld en de zwaar bevochten claimcode blijken goud waard geweest te zijn. We krijgen een telefoontje van het vliegveld. De bagage komt vandaag in Tana aan!!!
11. Hasina van MadaFocus gaat ervoor zorgen dat deze hier in de Lodge afgeleverd gaat worden.
12. Deze Lodge is overigens gloedje nieuw, net voor de Covid-periode opgeleverd. De luxe spat er vanaf. Allemaal bungalowtjes, mooi en lekker bed, heerlijke douche met uitzicht op het regenwoud, een infinity-pool waar je ook leunend op de rand een schitterend uitzicht hebt. Daar boven op een Spa, waar, tegen betaling massages verzorgd worden en een modern restaurant. Ik geloof echt dat we het hier wel kunnen uithouden.
13. Het stadje hier heeft zelf een station. Dit stuk is niet geprivatiseerd. En er rijdt zowaar een trein. De ene dag heen en de andere terug. Tijdens onze trip kruisen we de spoorlijn regelmatig en een keer heeft de overwegbeveiliging zelfs aangestaan.
14. We spotten een soort van inspectievoertuig zijn stilletjes jaloers op de mensen in dat voortuig, ze zullen niet zoals wij heen en weer geschud worden.
15. In de avond is een excursie gepland waarbij we de nachtdieren hier gaan zoeken. We ontmoeten de gids, Edwin, bij het station. Bij dat station ook het kleine railvoertuig.
16. De excursie is erg simpel, we rijden een stuk de weg af en lopen vervolgens terug. We zijn echt de eerste, dus de dieren in dit geval dwerglemuren zijn nog niet verschrikt of opgejaagd. Edwin duikt meteen het donkere bos in, wij volgen. Het is gewoon bos, maar dan zonder paden. Door in de bomen te schijnen en een geluid te maken zoekt hij de kleine beestjes, in grootte variërend van een flinke muis tot een hamster. Je ziet op een gegeven moment de ogen van ze oplichten in het licht. Dan het benaderen. We kunnen best dichtbij komen. Hebben de foto's maar we hebben ze ook veel zien bewegen, van boom naar boom. Tijdens de tocht terug over de weg nog wat kikkers, maar volgens Edwin is het nog niet het juiste jaargetijde. We geloven hem maar.
17. Terug naar de Lodge, Hasina heeft een brief gemaild, die ondertekend moet worden, zodat men onze bagage kan ophalen. De receptie van de Lodge is uiterst behulpzaam met printen en scannen. Alle lichten aan onze kant staan nu op groen.
18. Wat gaat morgen ons brengen ?
19. Zowiso Indri Indri's, maar hopelijk ook twee koffers.....
20. Maar eerst zien en dan pas feesten

Bezoeken

1. Wat een bewogen dag vandaag...
2. We zouden het kratermeer bij Antisirabe bezoeken, echter de vulkaan heeft een beetje buikpijn en er hangen zwaveldampen. Vandaar dat we de dag beginnen met een ritje in een riksja over de boulevard.
3. En passant ook nog heel even de lokale kathedraal in geweest, sober, niet te vergelijken met de pracht en praal in Europa.
4. De reis gaat daarna naar Antananarivo oftewel Tana, de hoofdstad van Madagaskar.
5. We hebben daar weer heel wat uurtjes voor nodig vanwege de staat van de weg, let wel de Route Nationale 7.
6. Het beschrijven van het landschap sla ik over, niet omdat het saai is, integendeel, maar het laat zich nu eenmaal bijna niet beschrijven. Rijstvelden, veel rijstvelden, groenten, dorpjes, markten, hoogvlaktes, rivieren, het schakelt allemaal aaneen.
7. Ook de kraampjes langs de weg zijn regionaal verschillend, houten auto's in de ene regio, even verderop zijn het muziekinstrumenten, vervolgens heiligen beelden en dan alleen maar raviafrutsels. Hier kom je voornamelijk konijnen tegen als koopwaar, daar zijn het eenden. Maar bijna nergens is alles bij elkaar te zien.
8. Wat we ook tegenkomen zijn rails. De trein is echter nergens te bekennen.
9. Het verhaal gaat dat er hier een mogol is in onder andere wegtransport die het railbedrijf hier overgenomen heeft van de overheid en het vervolgens gesloten heeft zodat hij meer winst kan maken met zijn transportfirma. Is wel wat tekenend voor de verhoudingen hier.
10. Onderweg ook grote feesten. In eerste instantie niet echt te plaatsen tot we opeens een vrolijke stoet tegen komen. Het is famadihana, wat losjes vertaald het draaien der botten betekend. Iedere zoveel jaar (5,7,8,11), worden de overblijfselen van de doden uit het graf gehaald, opnieuw in windselen verpakt en vervolgens met muziek en zang in een optocht door het dorp gedragen. Er hoort daar uiteraard ook feest bij. Tijdens dat feest worden hele gesprekken met de doden gevoerd. De juiste datum voor dit feest wordt door een lokale astronoom bepaald. En waarschijnlijk was dat dezelfde in de regio waar we doorheen reden.
11. We naderen Tana en gaan nog even bij Air France langs. Zij zeggen echter niets te kunnen doen voor ons, daarvoor moeten we toch echt op het vliegveld zijn. Dus door de verkeerschaos die Tana ook is naar het vliegveld.
12. Tana is een stad, maar de buitenwijken zijn een mengeling van stads en platteland, achter de huizen wordt gewoon geteeld en zonodig worden er stenen gebakken. Aan de andere kant een moderne snelweg, hoogbouw en veel westerse bedrijven.
13. Maar op naar de bagage afdeling.
14. Er daar wordt ons wat duidelijk. Onze tickets zijn via Air Ethopie geregeld, maar omdat we in Wenen zijn omgeboekt naar Parijs en vervolgens vlogen met Air France, wil Air France de verantwoordelijkheid voor de bagage niet aanvaarden.
15. Vandaar dat ons bewust geen claimformulier en dus claimcode is gegeven. En de dame, die ons te woord staat, blijft daarbij, orders management.
16. Nu had ik me al voorgenomen om niet zonder claimcode of enig bewijs het vliegveld te verlaten en begin na deze onthulling dus luid en duidelijk van achter uit mijn keel te praten.
17. Het arme dametje barst bijna in tranen uit. De gehele bagagehal, douaniers en andere bij-staanders staan met stijgende verbazing te luisteren hoe ik uit mijn dak ga.
18. Eind van het liedje, escalatie naar het management en er kan opeens, zogenaamd als uitzondering, wel een claimcode aangemaakt worden. De bagage blijft zoek, de verantwoordelijkheid is nog steeds niet duidelijk, maar we hebben nu wel iets om op terug te kunnen vallen in het geval het een gevalletje reisverzekering gaat worden.
19. Met dit op zak de verkeerschaos weer in richting hotel Saka manga, blauwe kat. Een luxe hotel in centrum Tana.
20. Doen daar een biertje met Nati, hij heeft ons danig geholpen door te tolken als men dacht geen Engels meer te kunnen spreken. Na het biertje vertrekt hij naar zijn ouders die hier op 10 minuutjes lopen wonen. Hij is deze dagen echt bij zijn familie.
21. Wij genieten van een echt warme douche, weelderige handdoeken, snel Internet en een luxe ruime kamer.

Fabrieksbezoek

1. Madalief ligt dus bij het stadje Antsirabe.
2. En in dit stadje zijn de volgende dingen van belang.
3. Het is de thuisbasis van MadaFocus, onze chauffeur/gids Nati woont hier, er is een brouwerij, een station dat eigenlijk niet meer gebruikt wordt, een hotel dat vroeger de residentie was van de in ballingschap wonende koning van Marokko en er is een kratermeer.
4. Nati heeft vannacht thuis geslapen en zijn familie weer gezien. Hij had gisteren best een beetje haast om thuis te komen en dat is heel begrijpelijk. Hij is nu 12 dagen van huis. Zijn jongste kind heeft dit nog niet bewust meegemaakt.
5. Vanmorgen starten we om half negen, kan hij zijn kinderen nog even naar school brengen. Onze eerste stop is MadaFocus, even kennis maken met het team daar en met Hasina in het bijzonder. Zij zit nog steeds achter onze bagage aan. Het ligt nu bij Air France, maar mogelijk is het ergens fout gegaan en heeft onze bagage de weg naar Addis Abeba gemaakt. Morgen gaan we naar Tana en gaan we bij het Air France kantoor zelf langs. Maar weer even genoeg over dat onderwerp.
6. Daarna neemt Nati ons mee langs allerlei "fabriekjes" waar souvenirs gemaakt worden. We leren hem de woorden: Kijken kijken, niets kopen.
7. Maar het best interessant. Mooie stukken steen en versteend hout, we gaan langs een werkplaatsje waar sieraden en gebruiksvoorwerpen van zeboe-hoorn gemaakt wordt.
8. Het is weer een toonbeeld van eenvoud. Een oude wasmachine motor, een zaagje, schuurschijfjes en polijstschijven, de laatste uit oude spijkerbroeken geknipt.
9. De hoorn wordt in water verhit, de merg laat los, deze wordt als bemesting ingezet en de hoorn wordt bewerkt.
10. Wat ik niet wist is dat je hoorn door het te verhitten plastisch kan maken en dan in een vorm kan persen. Learning all the time.
11. Volgende stop is een fietsenmakerij, maar dan miniatuur.
12. Uit stukjes blik, remkabel, oude infuusslangen, vislijn en electra kabel zien we voor onze ogen kleine fietsjes opgebouwd worden. En dat met hulpmiddelen als een spuitbus om de velg concaaf te krijgen, een batterij voor de vorm, een kaars om te solderen en een priem om gaatjes te maken. Volgens Nati heeft de man hier de eerste fiets in dit stadje gemaakt en zit het nu vol met copycats die van zijn werk profiteren.
13. Maar, in dit stadje zit ook de Star brouwerij, producent van het THB oftewel three horse beer. Het is donderdag en dan zou er een excursie zijn. Op het kantoor was al gebeld, maar je moet dat 2 maanden van te voren aanvragen.
14. Wij gaan op de bonnefooi, de bewaker zegt dat het pas in oktober start, maar dat we vanmiddag terug moeten komen omdat dan de verantwoordelijke er is. Is nu 12 uur en we lusten wel wat. Het ontbijt is hier Frans, dus sapje, paar stukjes stokbrood en wat jam. En gelukkig koffie.
15. 14:00 bij de brouwerij, hebben we mooi de tijd.om wat te eten, het wordt een Italiaan, traditionele houtoven, dus pizza.
16. Nati vertrekt met een gezinspizza richting huis.
17. We komen de tijd eenvoudig door met eten en wat nieuws lezen.
18. Stipt op tijd vertrekken we weer. Er zit zowaar een heel gezelschap te wachten. Blijken vrijwilligers uit Amerika te zijn, Ze bouwen huizen voor armen hier. Een van de projecten is bij een van de managers van de fabriek en ze zijn hier uitgenodigd. Ze worden begeleid door een oud-lerares aan een van de scholen van Madalief, zij vertaald.
19. Hebben dus een goede ingang, alleen de dresscode is schoenen, lange broek en hoofddeksel. We voldoen niet geheel met alleen schoenen. Maar alles is hier mogelijk dus doen of je neus bloed in gewoon aanschuiven.
20. En verdomd, dat lukt.
21. Men is streng op veiligheid, krijgen een jas, bril en gehoorbescherming. Moeten op het pad en bij de groep blijven. Uitgebreide briefing, grondig handen wassen en we gaan.
22. Leuk om te zien hoe ze daar werken, maar de rondleider heeft niet echt verstand van het proces of van de firma. Alles komt van een schrijfblok en wat daar niet staat wordt niet of met BS beantwoord. Hij spreekt ook alleen Malagassisch en wat Frans.
23. Wel leuk om met de Yanken op te trekken. Een van hen bied een politicus ter overname aan. Als ik vraag of zijn naam met een T begint, lacht hij. Ze zijn duidelijk geen fan.
24. Na de rondleiding weer richting Madalief.
25. Het verkeer lijkt net een groot organisme, van alles rijdt door elkaar, taxibusjes stoppen en de ajudante laat mensen instappen terwijl de bus alweer optrekt, riksja's, pousse pousse, tuktuks, fietsers, handkarren, brommers en auto's wringen zich door de straten, die versmald worden door alle aangeboden waar, waar dan weer potentiële kopers voor staan.
26. Het belt en toetert, maar we hebben gelukkig nog geen enkel ongeval gezien.
27. We brengen de rest van de middag door met een klein wasje, een colaatje en het redelijke Internet hier.
28. Straks gaan we weer aan tafel, we eten mee met wat de pot hier schaft. Hoewel, ik vermoed dat ons maal toch iets luxer is dan die voor de bewoners. Maar het eten hier is uitstekend te noemen, geen verwesterde gerechten, maar dicht bij de Malagassische keuken.
29. Ik maak mij zorgen over wat de weegschaal thuis me gaat vertellen.
30. 
    

Naar Madalief

1. We zijn zoals normaal op tijd wakker. Buiten is het een drukte van jewelste.
2. De kinderen gaan naar school hier in het stadje. Maar tussen hun woonplek en de school ligt wel een rivier. Tot voor kort lag hier een brug, maar een cycloon heeft daar een einde aan gemaakt. Je ziet de resten nog liggen.
3. Gelukkig is de rivier momenteel niet al te diep en snel stromend. Iedereen die deze kant op moet steekt hem of lopend of in een prauw, die als veer dient, over.
4. Kleintjes op de rug van oudere kinderen, of in die prauw. Die overigens na iedere oversteek leeg gehoosd moet worden.
5. Zodra de kleintjes ons spotten beginnen ze te roepen "fasa, fasa", hetgeen zoveel betekend als witgezicht. Ik heb een paar lege waterflessen bij me en wordt meteen bestormd. Iedereen wil ze wel hebben, ik gun ze aan wat kleinere en langzamere kids.
6. Tocht vandaag is best wel zwaar. Niet dat we ons erg dienen in te spannen, integendeel, we zitten een beetje in de auto. Maar de weg is ronduit slecht te noemen. We gaan van links naar rechts, door de berm en weer terug. Dit alles om alle kuilen een beetje te ontwijken. En dat hotsenbotsen is best vermoeiend als je dat een uur of vier moet uitzitten.
7. Zoals altijd is er van alles te koop op en rond de weg. Grote zakken houtskool, flessen met honing of zelfgestookt rum, houtsnijwerk.
8. Na die vier uur in een stadje, waar veel poussse pousse rondrijden, riksja's waar geen fiets maar een loper voor staat. Dit omdat het terrein hier nogal heuvelachtig is zeg maar.
9. We worden een toeristenhotel in geloodst, volgens Loneley Planet degene met het beste eten in de stad.
10. En het was smakelijk. Zeker omdat en ander begeleidt word door zang en dans. Naar zeggen traditioneel. Ik neem dat voor kennisgeving aan.
11. Na de lunch naar een houtsnij atelier. Uiteraard eerst door de winkel en dan naar de werkplaats. Er is een gehandicapte man bezig om een beeld doormidden te zagen met een oude handzaag. Het is te groot om verzonden te worden, dus de zaag erin en wat duvels om het weer aan elkaar te zetten.
12. Wat ik wel bijzonder vind is de vindingrijkheid hier.
13. Er staat een figuurzaag'machine'. Ding is van hout, wat oud ijzer en heeft een oude matrasveer om de slag terug te maken.
14. Figuurzaagjes maakt hij zelf van de stalen draad uit het wapening van een autoband. Hij breekt daar een stukje vanaf, hamert dat met een bijl plat en hakt daar vervolgens met een beiteltje de tandjes in.
15. Echt zo'n voorbeeld om van niets iets te maken. Daar zijn ze hier goed in.
16. Hierna nog twee uur door. Gelukkig is de weg nu af en toe beter, zelfs een stuk met lijnen aan de zijkant en in het midden.
17. Uiteindelijk komen we aan op onze eindbestemming, Residence Madalief.
18. ontstaan uit een initiatief van enkele vrouwen uit deze gemeenschap om de allerarmste en alleenstaande vrouwen en hun kinderen op te vangen en ze een perspectief te bieden. Opgepikt door wat Nederlanders die hier op bezoek waren.
19. Zij hebben de stichting Madalief opgericht om fondsen te werven.
20. Daarna is dit gaan groeien, een knappe opvang, klaslokalen voor scholen, maaltijden voor de allerarmste kinderen, ondersteuning gezinnen. Echt heel erg goed werk.
21. Kijk naar eens op www.madalief.nl of zoek Stichting Madalief op op Facebook.
22. Om inkomsten hier in Madagascar te genereren hebben ze ook een guesthouse opgezet.
23. De totale winst komt ten goede aan de allerarmsten hier.
24. Want Madagascar mag dan een land zijn dat rijk is aan natuur en delfstoffen, de bevolking is hier in het algemeen arm.

Het regenwoud in

1. Vandaag vroeg de veren uit. We gaan lemuren spotten in Ranomafana National Park.
2. Die beesten volgen, overigens net als de Malagasy, het ritme van de zon.
3. Dus vroeg wakker, in de koele ochtend zijn ze actief met fourageren. Daarna gaan ze op tuk.
4. Het tijdstip van bezoek is dus wel degelijk van belang.
5. We hebben dezelfde gids als gisteravond, de man is ook gek van fotograferen en maakte gisteren al regelmatig foto's met ons toestel. Vandaag heeft hij ook zijn eigen toestel meegenomen. Een mooie Canon, voor Malagsische begrippen erg duur. Dus echt een liefhebber.
6. Om de lemuren te vinden heeft hij een spotter meegenomen. In dit geval zijn oom.
7. Guide of spotter zijn zit hun al 3 generaties in de familie.
8. We zijn dus in goede handen. Het is een flinke tippel het park in, eerst stijl naar beneden, naar de rivier en de waterval, brug over en dan over een ongelijk stenig/modderig/wortelig pad een heel stuk de berg op. Het was een shortway...
9. Maar de spotter heeft de eerste brownbrest lemuren gespot. En we staan er helemaal alleen.
10. Mooi om die diertjes zo in het echt te zien. Na deze gaat de tocht verder en is er wat opwinding, de golden bamboo lemuur, de oorzaak dat dit nationaal park is heeft zich vertoond. Niet verrassend in een bamboo bos. Er staan redelijk veel toeristen te kijken. Het zicht is niet zo goed. Onze spotter loopt wat op en spot een ander individu. We volgen hen en hebben een goed zicht op dit beest. Ook daar een tijd van genieten.
11. Daarna had de spotter nog een heel aparte gekko gevonden. Echt klein en niet als een dier herkenbaar. We lopen door en het aantal dieren wordt minder totdat Anneke het geluid van en lemuur hoort. Op een open plek staan we naast een annanasboom, er zit een groep van zes lemuren in de boom te eten van de bladeren en de vruchten. We zien ze op een afstand van minder dan 4 meter. Alleen zitten er bladeren en takken in de weg om echt los te gaan met foto's. Dit waren red fronted brown lemuren.
12. Na al deze indrukken wordt het tijd voor de terugweg. Uiteraard zie je dan ook nog van alles. Bomen, vogels, insecten, kikkers, noem maar op.
13. Tijdens de terugweg heb ik het met de gids over zijn leven. Hij is 29 jaar, getrouwd en twee kinderen. Hij heeft twee jaar economie gestudeerd maar is toen toch overgestapt op gidsen. Dat levert hier meer op. Tenminste zolang er geen Covid is.
14. De Covid periode heeft er echt in gehakt. Hij was pas twee jaar aan het werk. Aan het sparen om een huis te bouwen. Maar helaas. Covid, de wereld ging op slot en de business hier stopte in zijn geheel. Er is hier geen steun, dus hij heeft zijn buffer moeten opeten. Het is hier geen grote stad zodat je andere baantjes kan vinden.
15. De 3 maaltijden per dag gingen terug naar twee. Een keer in de week wat vlees, voor de rest veel uit de natuur. Toen zijn buffer op was heeft hij een klein bedrag van zijn ouders kunnen lenen. Madafocus steunde zijn gidsen met rijst, olie en bonen. Dit werd onder andere met giften vanuit Europa bekostigd
16. Hij is ongelofelijk dankbaar dat het nu over is en het tourisme heel langzaam weer op gang komt. Was het voor Covid iedere dag meerdere tours, nu zijn het er maar een paar per week. Maar er zijn weer inkomsten.
17. Het zijn verhalen die wij in onze goed geregelde maatschappij bijna niet kunnen voorstellen.
18. Wij zijn redelijk op tijd terug in het hotel. Kunnen de fotos nog even oploaden en doen dan nog een rondje door het dorp. Luxe hotel naast lemen hutjes. Mark met stalletjes en kleedjes waarop wat aardappel, ui, fruit en allerlei anders aangeboden wordt.
19. Bijna ieder huis heeft hier ook wel een hokje waar wat verkocht wordt.
20. Wij doen een biertje bij een redelijk uitziend winkeltje en sluiten dan deze dag af.
21. Morgen gaan we naar Madelief, een onderkomen waarmee vrouwen en meisjes uit die omgeving ondersteund worden.
22. Nu eerst verder met het verwerken van alle indrukken.
23. See you later..

Kleur bekennen

1. In de excursie van gisteren zat ook een bezoek aan een papier en zijde fabriek.
2. Nou ja, fabriek is wel wat erg groot woord.
3. Het papier wordt gemaakt van de bast van een plant Avoha. Je schilt deze gewoon en de plant groeit door. De bast wordt eerst gekookt, zodat de vezels loskomen. Vervolgens wordt er door een dame met twee hamers net zolang op geklopt dat alles aan pap geslagen is.
4. Een pond van die brij op 10 liter water, goed roeren en dan op een papier zeef uitgieten.
5. De zeef eruit en op het nog natte papier worden bloemetjes en voorstellingen gemaakt.
6. Dit is een project van alleen maar vrouwen. En er wordt door meerdere dames ook echt arbeid verricht.
7. Bij de zijde fabriek krijg je een andere indruk. Het ziet er ambachtelijk uit.
8. Er staat een grote pot waar de zijdecocons in losgekookt worden met een primitieve zeep gemaakt van zeboevet en as. De zijde wordt echt met de hand gesponnen door twee dames, er staat een weefgetouw, maar zodra we de ruimte verlaten stoppen alle werkzaamheden.
9. Het kleuren van de zijde wordt met alleen natuurlijke kleurstoffen gedaan, biet, kerrie, gemalen kevers. Het fixeren van de kleuren verrassend genoeg door banaanschil en aloe vera.
10. Anders dan bij de papierfabriek nemen we hier niets mee.
11. De reis komt steeds verder in het Betsileo gebied. De landbouw wordt steeds prominenter.
12. Zeker de rijstvelden zijn indrukwekkend. Wat heel opvallend is dat bij bijna ieder rijstveld ook bakstenen geproduceerd worden.
13. Schema is ongeveer zo. In het begin van het regenseizoen worden de velden voorbereid op het planten. Dit voorbereiden gebeurt door zeboes de grond los en blubberig te laten lopen.
14. Daarna het planten van de rijst en de oogst. Soms twee maal per plantseizoen.
15. Men heeft hier eigenlijk alleen zomer en winter.
16. In het droge seizoen, dan wordt de klei uit de rijstvelden gebruikt om stenen te vormen.
17. Deze drogen in de zon en worden dan opgestapeld om zo een steenoven te vormen.
18. Deze ovens worden gestookt met de kaf en de restproducten van de rijstteelt.
19. De route vandaag brengt ons naar een regenwoud. We klimmen en slaan op een gegeven moment af van de RN7 die we al lang volgen en straks ook weer verder zullen volgen.
20. De weg is niet zo best, er zijn stukken waar hij weg geslagen is in 2015, en dat is nog steeds niet gerepareerd. De weg het park in is onverwacht goed. De president heeft bepaald dat er geld te verdienen valt als dit park goed ontsloten wordt.
21. Het plaatsje waar we uiteindelijk overnachten heeft dan ook een overdaad aan hotels.
22. Hotel heeft huisjes aan de rivier en er is voor de verandering snel Internet, maar uitsluitend in het restaurant. Dus de kans om wat bij te benen.
23. Er is hier ook een aboratorium? . Allemaal bomen, maar ook wat kameleons, kikkers en een boa.
24. Vanavond gaan we nog veel meer kameleons zien, we hebben een nachtexcursie. Maar niet in het park, dat mag s'avonds niet, we lopen aan de kant van de weg. Spannend.
25. De oogst van die excursie, veeeeel kameleons, kikkers en een muislemuur.
26. Deze dag kan weer niet stuk.

als ik dit plaats is het de 20e het Internet wat gisteren echt ok was is nu brak, uploaden kost 5 minuten, fotos gaan nog volgen daar die nog langer duren. Wij gaan zo het park in om golden brown lemur te zoeken, Hopelijk werkt de natuur meer mee dan de technologie